Geen Bootsjongen

Ha Landrotten,

Hier spreekt weer landrot Peijn vanuit Jemen! Wat heb ik het zwaar gehad afgelopen donderdag! Ik zou met Paul, mn begeleider die hier nog tot maandag is en in december terug komt, Ahmed Seid en Mahmed van het kantoor gaan vogelspotten; om 6 uur stond Paul hier met zn jeep al voor de poort en gingen we op naar Qalansyah, waar we de boot zouden pakken om daar wat bijzondere exemplaren te gaan bewonderen. Paul zei in Qalansyah dat je normaal het eiland (een paar grote rotsen, van 200 bij 100 meter) vanaf het dorp kon zien liggen, maar na een boottocht van anderhalf uur in een smal vissersbootje, stuiterend over de wilde zee, leek me dat toch een beetje raar.. Maar duidelijk was dat ik goed misselijk op het eiland aankwam, blij was dat ik voet aan wal kon zetten en brood met tonijn kreeg voorgeschoteld na een benarde en moeilijke aankomst (vanuit de boot de rots opspringen, omdat ie anders door golven te pletter zou worden geslagen). Het eiland vond ik ook door mijn misselijkheid ineens ook niet zo interessant meer, alles zat onder de schijt, het rook naar de kippenhokken van ome Jan, alleen de beklimmingen waren uitdagend (af en toe iets te..) en het uitzicht was ok nie slecht. Na een uur en een hele moeilijke sprong in de boot, waarbij ahmed nog zn schoen verloor, wat hilarische momenten opleverde wanneer ie naar zn schoen aan t graaien was, gestuurd door de boot en golven. Maar daarna... Paul had me al gezegd dat de heenreis al meeviel en de terugweg dus stukken erger moest zijn.. De grote gele tonijnen en tollende tientallen dolfijnen hielden me in het begin nog vrolijk en fris, maar toen; mn maag begon weer te werken door het gebeuk voor in de boot (af en toe wel meters die we naar beneden klapten) en Paul adviseerde me naar het plekje midden in de boot te gaan. Nou, daar werd het kijken naar de horizon alleen maar moeilijker door het opspattende zeewater, en dat dan anderhalf uur lang, beschermd door de cap van mn pet maar veder helemaal doorweekt. Toe zag ik t echt nie meer zitten en chagrijnig dak ervan werd! Er leek ok echt geen eind aan te komen... Maar toen kwamen we bij de kust aan en op een stel rotsen wist Paul Boswellia bullata te staan dus moest ik weer ineens heel vrolijk en enthousiast overkomen, maar hij zag wel hoe moeilijk ik het had. Dus onze kapitein zou de rotsen opklimmen en de takken verzamelen (15) en ondertussen ik op zoek naar mn fototoestel en GPS. Bleek mn tas naast de plastic box te zijn gelegd door Ahmed; alles doorweekt, ik pissed en dacht natuurlijk dat mn tweede camera ook helemaal naar de filestijntjes was, aar da viel gelukkig mee.. (tweede manier om me chagrijnig te krijgen; boottocht gecombineerd met natte spullen door onoplettendheid!) Alleen mn humidity-meter van kantoor is stuk en al mn aantekeningen nat, maar nu ik ze droog blijken ze nog leesbaar te zijn. Maar het is me deze dag iig wel duidelijk geworden dat ik geen echte fisherman’s friend ben en dat ik daarom de jacht die ik volgend jaar, na mn eerste salaris, wilde kopen, maar uit mn hoofd heb gezet...
’s Woensdags ben ik met Ahmed Abdullah, de goed engels sprekende gids en het Canadese stel naar het zuiden van het eiland gereden, waar we de Di Gub Cave hebben bezocht, een gigantische grot-opening waar nomaden met hun vee verblijven en prachtige stalagtieten en mietjes zijn. Na een kartier ben ik boven de grot vegetatieopnamens gaan maken, terwijl de rest naar het strand ging om te relaxen; verschil moet er zijn hè?! Maar na een mooie beklimming en wandeling naar het politiebureau van het plaatsje, zijn we weer naar huis gereden had ik er weer een mooi dagje en veel GPS-punten(=info) op zitten!
Vrijdag ben ik met Paul, Ahmed Issa en Ahmed Adieb, naar Homhill gereden, ’s morgens vroeg werd toch een uur later (7 uur), omdat we en lekke band hadden en die moest even nog gemaakt worden.. Na aardig wat klimwerk en kilometers, werd het de band bij een erg steile helling iets te veel; lekke band... Reservewiel erop gelegd en gelukkig hebben we onze weg gewoon kunnen voortzetten naar Homhill, want wat is dat een mooie plek!! Daar hebben ze echt een Boswellia elongata bos, niet normaal hoe mooi. Ook twee sites bezocht waar ze omheining hadden geplaatst om de regeneratie van de soort te bekijken en er waren zaailingen! Maar deze overleven nooit het tweede jaar, waarschijnlijk door te weinig humus en/of te veel extractie van water door de moederboom gedurende de droge seizoenen. Maar dat is aan mij om dat nog eens goed te gaan bekijken; ze hebben er een campingsite en zal er binnekort met Ahmed Adieb opnamens gaan maken! Verder heb ik die dag onder toeziend oog van Paul opnamens in het veld gemaakt en was positief. Verder nog een alternatieve route genomen op de terugweg (wat kan Paul goed off road rijden zeg!) en toen de twee Ahmeds gingen bidden tegen zonsondergang in het kamp van de wegenbouwers, werden we meteen uitgenodigd voor een diner! Gruwelijk lekker en nog flink gelachen met die mannen daar!
Toen was het dus alweer donker voordat we thuis waren, ben ik ook na een bezoek aan Pauls huis meteen naar bed gegaan, want zaterdag zouden we naar Qalansyah gaan voor wat opnamens. Hebben we dus gedaan, samen met Ahmed Issa en Fahmi, lekker geluncht bij de Lagoon en ’s middags heb ik mn 6e Boswellia soort geplant (bullata)! Nu is het dus al echt een heel experiment aan het worden en warschijnlijk ga ik ook stekjes planten in Homhill, kijken hoe de boom zich onwikkeld wanneer het iets meer capacity heeft door het houten gedeelte. Op de terugweg van de nursery, waar ik Adieb met kleinkinderen mooi op de foto heb gezet(zie foto’s?), bij de dragonblood-jonkies die ze in Dixam gaan planten voor een experiment van Tsjechen, kwam ik Alexis tegen, die griek van Vikos! Hij zou eigenlijk vrijdagavond in het guesthouse komen (Ouven en Eduard zijn inmiddels vertrokken), maar hij had geen sleutels (die had ik bij de shop waar we altijd het eten inkopen afgegeven op aangeven van Ahmed Issa) om binnen te komen en nu zag hij me weer voor het eerst. Hij is dus meteen mee naar mn kamer gegaan en hebben na het inkopen van groente en vlees, het op en koken gezet, met pasta en heerlijk zelfgemaakte tomatensaus! Daarna de sleutels op gaan halen en nog wat gedronken en gefantaseerd over bruin brood en alcohol. Hij is echt en relaxte gast, komt hier gewoon wat zn tijd nuttig besteden, omdat ie officieel aan het stage lopen is bij een goede vriend in Griekenland en het geld wat ie daarvoor krijgt besteedt ie hier. Beter dan opzuipen, maar dat ie dan ook nog geld krijgt van de Tsjechen en ik hier zonder ondersteuning zit(ook betreft regelen van auto wat hem wel makkelijk lukt), ergert me wel wat. Marja, wat kost me het leventje me hier nou!? En ondertussen heb ik het geweldig naar mn zin, te druk om iedereen te kunnen zien en altijd aanspraak. Alleen mn engels studentje Abduallah, heb ik al een aantal keren af moeten zeggen, vind ik eigenlijk wel zielig, maar heb er echt de puf en tijd niet voor.
Vandaag zit ik weer s op kantoor, kan ik weer veel data bijwerken (dat is me zelfs ’s avonds niet meer gelukt), maar eigenlijk moet ik dit niet koesteren, elke kans op een auto onder mn kont gecombineert met droog weer moet ik pakken, maar da lukte vandaag dus niet.. Morgen ga ik naar Halen (waarschijnlijk!) met Ahmed Adieb, waar een grot van twee kilometer is en daarboven staan ook Boswellia’s (goed te combineren!) en woensdag iig met Ahmed Adieb opnamens maken rondom de oude weg naar t zuiden. En in t zuiden van het (ei)land is het altijd goed hè! Ik hoorde na het gesprek met ons pa dat PSV weer op zn vertrouwde plek staat; waar sta ik met de Van Toor ED-competitie?? Verder was het leuk om Niels te kunnen feliciteren, maakte mn boottocht-dag weer helemaal goed! Van Jochem en Sabine heb ik nu twee verhalen eindelijk kunnen lezen, erg indrukwekkende gebeurtenissen daar en hoe staat het verder in het inmiddels koudere kikkerlandje?! Bedankt nog voor jullie laatste weetjes en roddels!!

Groeten bootsjongen Jan

PS. Dorreke, Jan met tulband zul je niet te zien krijgen, ga misschien nog wel een hoofddoek aanschaffen tegen de zon, anders word ik te bruin! ;-b