Gelukkig eed gidied en eed aravé!
Door: Jan Peijnenburg
Blijf op de hoogte en volg Jan
01 Januari 2007 | Jemen, Sanaa
Iedereen een gelukkig en vooral gezond 2007 toegewenst vanuit het bruisende Socotra! Afgelopen vrijdag kwamen maar liefst 2 vliegtuigen met een totaal van 400 toeristen aan, voornamelijk uit Italië, die hier oud op nieuw kwamen vieren. Hadibuh was in rep en roer! Tegelijkertijd is het ook nog eens ied (eed aravé of iedul-adha) van zaterdag tot dinsdag en hiervoor moet iedereen natuurlijk voedsel inslaan en krijgt iedereen nieuwe kleren. Woensdag zijn ze voor het gemak ook maar vrij, zodat ze het weekend op donderdag en vrijdag er ok maar meteen bijpakken. Hier is dus iedereen een week uit de roulatie, maar dat geldt natuurlijk niet voor mij (zolang mijn geïrriteerde ogen en verkoudheid het toelaten)!
Ied is ter nagedachtenis aan de gehoorzaamheid van de profeet Abraham aan Allah, die hem opdroeg zijn zoon Ismäel te offeren en aan zijn overwinning op de verleidingen van de duivel. Iedere moslim neemt deel aan dit feest, dus niet alleen degenen die op pelgrimstocht zijn in Mekka, waar het huis van Allah staat (de kubus) en een berg die de duivel symboliseert. Iedul-adha staat voor de overgave aan Allah. De rituele slachting van schapen, geiten, koeien en kamelen symboliseert deze zelfopoffering.
Alle plichten tijdens ied zijn gericht op eenheid, vrede en broederschap. Niemand mag zich eenzaam voelen. De kapitaalkrachtigen delen hun rijkdom; minstens tweederde van het offervlees gaat naar de armen. Alleenstaanden worden uitgenodigd bij een familie of verblijven in de moskee. Dus dat gelde ook voor mij!
Voor de eerste dag werd ik ’s middags door de familie Adieb van de kwekerij uitgenodigd en ’s avonds zag Achmed Issa me graag bij hem thuis. Om 11 uur was ik bij Adieb, liftend gekomen en onderweg dat ik naar de asfaltweg liep kwam ik een nieuwe leraar van de engelse school tegen; Chris, een jongen uit Nieuw Zeeland, die een paar weken hier gearriveerd is. Ik vroeg hem wat ie met oud op nieuw ging doen, nodigde hem uit mee naar Qalansyah (zou ik met Ahmed Issa naartoe gaan, waar Ahmed en Rasjid ook zouden zijn) te gaan. Hij zou nog wel kijken wat ie deed. Bij Adieb binnen ging ik in de thee-room zitten waar we ook zouden eten (alleen de mannen natuurlijk). Al snel kwamen er meer familieleden en uiteindelijk zaten we met Adieb en z’n 4 zonen (Ahmed was als gids met toeristen weg) en de ouderen zonen. De geiten (3) werden op het binnenplein geslacht en door de openstaande deur kon ik nog net zien hoe de vrouw van Adieb de magen van de geiten opblies om ze daarna hard te laten worden en te gebruiken als vacuumdichte opslag voor bijvoorbeeld dadels. Deze hangen ze dan in het vertrek waar ze ook stoken en zo blijven de dadels goed.
De lunch bestond uit natuurlijk geit en rijst, wat groenten uit de nursery en een lekkere tomatensaus. Daarna veel thee gedronken en met handen en voeten en vertaalboeken wat gesprekken aangegaan. En natuurlijk geweldige foto’s van de familie gemaakt! Nadat ik Wogdy een cd met foto’s heb gegeven willen ze maar al te graag op de foto, zodat ze er vanzelf ook één krijgen! Maar deze familie verdient veel meer, ze helpen me zo erg en ontvangen me graag, vandaag er weer gelunched en ik kan ze eigenlijk al als fmilie beschouwen (wat anderen ook voor de grap tegen me zeggen). Maar ik ben er ook twee keer per week en kom er graag, zo’n mooie plek, heb er vandaag een film van gemaakt en ’s middags toen ik terugkwam van opnamens op een berg in de buurt, zaten hoogstaande personen uit Jemen vasteland er Qat te kauwen..
Oke, ik dwaal af... Die dag ging ik ’s middags om half 4 weer te voet naar Hadibuh (5 km), want auto’s reden er niet, iedereen zat binnen te eten en te relaxen. Bij de wadi kwam ik Achmed Seid tegen (hoofd SCDP van Socotra), die vogels stond te spotten, ok leuk.. Wat gebuurt (ook over stromvoorziening in Guesthouse wat er nog steeds nie was) met hem en tijdens dit gesprek vroeg ie hoe het met het onderzoek ging en stelde erg algemene vragen die hij allang kon weten als ie mn voorstel goed had doorgelezen, marja... Hij was tevreden dat ik mbt de studie in Homhill al aan verschillende dingen had gedacht (logische dingen als merken van punten en formulieren maken) en vroeg me of ik mijn studie naar Boswellia komend jaar niet verder uit wilde werken. Zeg nooit nooit.. Maar dan regel ik wel alles zelf van tevoren, das 1 ding wat zeker is!
’s Avonds ging ik op zoek naar het huis van Achmed Issa, vooraf was ik naar de markt gegaan en vond een pleintje waar ze aan het kaarten, fiesjes voetbal en domino aan het spelen waren. Toen het tijd was vroeg ik 1 van de jongens of ze het huis van Achmed Issa konden wijzen, was er eens in het licht geweest met de auto, maar in het donker is Hadibuh groot en alle huizen zijn hetzelfde. Welke Ahmed Issa? Die zijn er 4! Shit, “Die van de Sultan”, zei ik, en toen was ze het wel duidelijk (hij is de zoon van de laatste Sultan van Jemen). Na een tocht door smalle steegjes en langs oude muren, gemaakt van koraal! kwamen we aan bij het huis en daar kreeg ik samen met wat vrienden lam in pittige saus voorgeschoteld met hobbes (pannekoeken-brood). Daarna wat tv gekeken en gepraat over de plannen hoe we het versieren van de vrouwen in Qalanyah lagoon aan gingen pakken, want daar zouden we nog steeds heen gaan me oud op nieuw. De volgende dag was ik ’s nachts verkouden geworden (ook door ventilator in Ahmed’s huis) en waren mn ogen door al het genies weer ontstoken. Deze dag besloot ik thuis te blijven om me wat te laten herstellen (werk achter laptop en boek lezen) en ’s avonds ben ik naar Paul gegaan, die die dag ervoor was aangekomen. Daar wat algemeen over Socotra gepraat en over mijn onderzoek. Geld kon ik elk moment bij hem halen en voor oud op nieuw vroeg ik om zijn (van UNDP) auto te mogen lenen. Hij zou het nog wel bekijken.
De dag erna, op oudjaarsdag, ben ik wat inkpen gaan doen, heb meteen een geweldige video gemaakt van de Soek, de markt, waar het die dag erg druk was, en ook met vrouwen. Daarom moest dit helemaal in het geheim, maar met mn camera vooruit en af en te schijn foto’s makend ging dit aardig en geeft het een goed beeld van Hadibuh centrum. Kort daarna belde Ahmed Issa op dat ie met toeristen op pad was en de volgende dag ook vroeg op meost, dus niet mee naar Qalansyah kon. De Fransen kwam ik op de Soek tegen,maar gingen de volgende dag vroeg weg en vierden dus geen oud op nieuw, dit gold ook voor Paul en zijn gezin. Als laatste redmiddel had ik de engelse leraren nog, maar hun deur was heel de middag van de buitenkant gesloten, dus die waren al ergens naar op pad gegaan. Als troost belde Ahmed me terug en vroeg me of ik ’s avonds bij hem kwam eten met wat vrienden en dara hebben we nog tot 10 uur tv gekeken. Daarna was ik erg moe, ben naar huis gegaan, maar liggend op mijn bed, veilig van muggen, hield zelfs Theo Maassen me niet meer wakker en omdat ze hier amper vuurwerk kennen, werd ik pas om 1 uur wakker, had het oud op nieuw hier gemist en voor Nederland te wachten was me te lang.. Dus vanmorgen stond ik alweer vroeg op, zonder kater, zoals weinig andere Nederlanders waaschijnlijk en beklom ik, na een bezoek aan Adieb’s nursery, een berg (als enige Nederlander) en heb vanaf de top m’n pa en ma gebeld, m’n zus na bellen een sms gestuurd en van ’n zusje d’r voicemail ingesproken. Franske heb ik nog gebeld totdat mn tegoed op was en zo had ik toch nog wat personen een goed 2007 kunnen wensen. Maar natuurlijk voor iedereen die ik normaal zou hebben gebeld en iedereen die me lief is: EEN HEEL GEZOND EN GELUKKIG 2007!!!!!
Groeten Jan Rateltulband
Ied is ter nagedachtenis aan de gehoorzaamheid van de profeet Abraham aan Allah, die hem opdroeg zijn zoon Ismäel te offeren en aan zijn overwinning op de verleidingen van de duivel. Iedere moslim neemt deel aan dit feest, dus niet alleen degenen die op pelgrimstocht zijn in Mekka, waar het huis van Allah staat (de kubus) en een berg die de duivel symboliseert. Iedul-adha staat voor de overgave aan Allah. De rituele slachting van schapen, geiten, koeien en kamelen symboliseert deze zelfopoffering.
Alle plichten tijdens ied zijn gericht op eenheid, vrede en broederschap. Niemand mag zich eenzaam voelen. De kapitaalkrachtigen delen hun rijkdom; minstens tweederde van het offervlees gaat naar de armen. Alleenstaanden worden uitgenodigd bij een familie of verblijven in de moskee. Dus dat gelde ook voor mij!
Voor de eerste dag werd ik ’s middags door de familie Adieb van de kwekerij uitgenodigd en ’s avonds zag Achmed Issa me graag bij hem thuis. Om 11 uur was ik bij Adieb, liftend gekomen en onderweg dat ik naar de asfaltweg liep kwam ik een nieuwe leraar van de engelse school tegen; Chris, een jongen uit Nieuw Zeeland, die een paar weken hier gearriveerd is. Ik vroeg hem wat ie met oud op nieuw ging doen, nodigde hem uit mee naar Qalansyah (zou ik met Ahmed Issa naartoe gaan, waar Ahmed en Rasjid ook zouden zijn) te gaan. Hij zou nog wel kijken wat ie deed. Bij Adieb binnen ging ik in de thee-room zitten waar we ook zouden eten (alleen de mannen natuurlijk). Al snel kwamen er meer familieleden en uiteindelijk zaten we met Adieb en z’n 4 zonen (Ahmed was als gids met toeristen weg) en de ouderen zonen. De geiten (3) werden op het binnenplein geslacht en door de openstaande deur kon ik nog net zien hoe de vrouw van Adieb de magen van de geiten opblies om ze daarna hard te laten worden en te gebruiken als vacuumdichte opslag voor bijvoorbeeld dadels. Deze hangen ze dan in het vertrek waar ze ook stoken en zo blijven de dadels goed.
De lunch bestond uit natuurlijk geit en rijst, wat groenten uit de nursery en een lekkere tomatensaus. Daarna veel thee gedronken en met handen en voeten en vertaalboeken wat gesprekken aangegaan. En natuurlijk geweldige foto’s van de familie gemaakt! Nadat ik Wogdy een cd met foto’s heb gegeven willen ze maar al te graag op de foto, zodat ze er vanzelf ook één krijgen! Maar deze familie verdient veel meer, ze helpen me zo erg en ontvangen me graag, vandaag er weer gelunched en ik kan ze eigenlijk al als fmilie beschouwen (wat anderen ook voor de grap tegen me zeggen). Maar ik ben er ook twee keer per week en kom er graag, zo’n mooie plek, heb er vandaag een film van gemaakt en ’s middags toen ik terugkwam van opnamens op een berg in de buurt, zaten hoogstaande personen uit Jemen vasteland er Qat te kauwen..
Oke, ik dwaal af... Die dag ging ik ’s middags om half 4 weer te voet naar Hadibuh (5 km), want auto’s reden er niet, iedereen zat binnen te eten en te relaxen. Bij de wadi kwam ik Achmed Seid tegen (hoofd SCDP van Socotra), die vogels stond te spotten, ok leuk.. Wat gebuurt (ook over stromvoorziening in Guesthouse wat er nog steeds nie was) met hem en tijdens dit gesprek vroeg ie hoe het met het onderzoek ging en stelde erg algemene vragen die hij allang kon weten als ie mn voorstel goed had doorgelezen, marja... Hij was tevreden dat ik mbt de studie in Homhill al aan verschillende dingen had gedacht (logische dingen als merken van punten en formulieren maken) en vroeg me of ik mijn studie naar Boswellia komend jaar niet verder uit wilde werken. Zeg nooit nooit.. Maar dan regel ik wel alles zelf van tevoren, das 1 ding wat zeker is!
’s Avonds ging ik op zoek naar het huis van Achmed Issa, vooraf was ik naar de markt gegaan en vond een pleintje waar ze aan het kaarten, fiesjes voetbal en domino aan het spelen waren. Toen het tijd was vroeg ik 1 van de jongens of ze het huis van Achmed Issa konden wijzen, was er eens in het licht geweest met de auto, maar in het donker is Hadibuh groot en alle huizen zijn hetzelfde. Welke Ahmed Issa? Die zijn er 4! Shit, “Die van de Sultan”, zei ik, en toen was ze het wel duidelijk (hij is de zoon van de laatste Sultan van Jemen). Na een tocht door smalle steegjes en langs oude muren, gemaakt van koraal! kwamen we aan bij het huis en daar kreeg ik samen met wat vrienden lam in pittige saus voorgeschoteld met hobbes (pannekoeken-brood). Daarna wat tv gekeken en gepraat over de plannen hoe we het versieren van de vrouwen in Qalanyah lagoon aan gingen pakken, want daar zouden we nog steeds heen gaan me oud op nieuw. De volgende dag was ik ’s nachts verkouden geworden (ook door ventilator in Ahmed’s huis) en waren mn ogen door al het genies weer ontstoken. Deze dag besloot ik thuis te blijven om me wat te laten herstellen (werk achter laptop en boek lezen) en ’s avonds ben ik naar Paul gegaan, die die dag ervoor was aangekomen. Daar wat algemeen over Socotra gepraat en over mijn onderzoek. Geld kon ik elk moment bij hem halen en voor oud op nieuw vroeg ik om zijn (van UNDP) auto te mogen lenen. Hij zou het nog wel bekijken.
De dag erna, op oudjaarsdag, ben ik wat inkpen gaan doen, heb meteen een geweldige video gemaakt van de Soek, de markt, waar het die dag erg druk was, en ook met vrouwen. Daarom moest dit helemaal in het geheim, maar met mn camera vooruit en af en te schijn foto’s makend ging dit aardig en geeft het een goed beeld van Hadibuh centrum. Kort daarna belde Ahmed Issa op dat ie met toeristen op pad was en de volgende dag ook vroeg op meost, dus niet mee naar Qalansyah kon. De Fransen kwam ik op de Soek tegen,maar gingen de volgende dag vroeg weg en vierden dus geen oud op nieuw, dit gold ook voor Paul en zijn gezin. Als laatste redmiddel had ik de engelse leraren nog, maar hun deur was heel de middag van de buitenkant gesloten, dus die waren al ergens naar op pad gegaan. Als troost belde Ahmed me terug en vroeg me of ik ’s avonds bij hem kwam eten met wat vrienden en dara hebben we nog tot 10 uur tv gekeken. Daarna was ik erg moe, ben naar huis gegaan, maar liggend op mijn bed, veilig van muggen, hield zelfs Theo Maassen me niet meer wakker en omdat ze hier amper vuurwerk kennen, werd ik pas om 1 uur wakker, had het oud op nieuw hier gemist en voor Nederland te wachten was me te lang.. Dus vanmorgen stond ik alweer vroeg op, zonder kater, zoals weinig andere Nederlanders waaschijnlijk en beklom ik, na een bezoek aan Adieb’s nursery, een berg (als enige Nederlander) en heb vanaf de top m’n pa en ma gebeld, m’n zus na bellen een sms gestuurd en van ’n zusje d’r voicemail ingesproken. Franske heb ik nog gebeld totdat mn tegoed op was en zo had ik toch nog wat personen een goed 2007 kunnen wensen. Maar natuurlijk voor iedereen die ik normaal zou hebben gebeld en iedereen die me lief is: EEN HEEL GEZOND EN GELUKKIG 2007!!!!!
Groeten Jan Rateltulband
-
01 Januari 2007 - 18:58
Noor En Mark:
Hee Jan ook voor jou de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!!
Na (veel) belgisch vuurwerk en ouderwets carbiet-schieten (wat een klappen!) hebben we nog tot in de late uurtjes karaoke gezongen en veel leut gehad. Binnenkort zit je alweer in het bergloze nl en kun je alle avonturen in geuren en kleuren nog eens rustig vertellen! Want van zoveel ali's adieb's achmed's enz. raken wij toch echt de weg een beetje kwijt :)
Heeeel veel groetjes en tot binnenkort, je zus en schoonbroerke!
-
02 Januari 2007 - 07:06
Michel:
Hey Janus, voor jou ook een gelukkig en gezond 2007! Ben benieuwd naar je video's! Tot snel -
02 Januari 2007 - 08:17
Nora:
hee broer, ik heb je zojuist een email gestuurd, hoop dat ie nu wel aankomt...
super dat je ons hebt proberen te bellen!!
liefs... -
02 Januari 2007 - 13:06
Marlies:
he broer! geklukkig nieuwjaar!!toen jij belde was ik met mn gare kop aan het werk..wel leuke oud en nieuw gehad, ben in Best gebleven, was gezellig! jij anders dan alle andere jaren he..tot over een paar weekjes!! xxx marlies -
02 Januari 2007 - 18:05
Anita:
He Jan!!
Jij ook de beste wensen voor 2007! Toch anders he oud en nieuw in het buitenland vieren...
Aniet -
02 Januari 2007 - 18:55
Nicht Dor:
Hieperdepiep een gelukkig nieuwjaar voor mijn neef op wie ik trots ben, dattie zo integreert en ook al bijna een vaste baan en vrouw en tulband heeft daar op zo`n raar eiland. Wat heb je het fijn! Nog een paar weken, dan gaan we weer es een witbier drinken op een koud terras. En dan dan mooie verhalen vertellen. Dat zal wel lukken!
Veel liefs Nicht Dor -
02 Januari 2007 - 19:59
Frans:
Ha Jane! Sund dat de verbinding weer verbroken werd, maar binnekort kunnen we geheel life bijbuurten zonder vertraging en inclusief pilsener.. Dat laatste, daar zal je vooral vort aan toe zijn. Ik heb er iig zin in, maar geniet nog maar ekkes vant mooie weer e.d.
Groete Frans -
03 Januari 2007 - 17:19
Thijs:
Hallee, jij ook 'n gezond en gelukkig 2007 toegewenst!!!
Geniet nog maar even van het mooie land en tot binnenkort!!!
Groetjes van neef Thijs...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
