Levensles als een rots in de branding!

Salaam aleikum Jannies (goedemorgen vrienden!)

Hier weer een verhaal met avonturen van mij in het Verre Oosten, deze keer met een levensles: en deze om dan ook echt levens te sparen en dat ie staat als een rots in de branding is niet alleen figuurlijk bedoeld...
Het begon namelijk op een mooie zomeravond in het plaatsje Hadibuh op Socotra. Jan en Alexis (verstrooid grappig en impulsief) discusseerden tijdens het verorberen van hun zelf in elkaar geflanste diner (macaroni, komkommer, wortels, erwten, feta-kaas en geperst kippenvlees uit blik) wat ze de volgende dag gingen doen. Die donderdag zouden ze vrij zijn na een bezoek van de Nursery van Adieb door Jan en van Ahmed 2 door Alexis. Ze besloten te gaan snorkelen in Di Hamri, het duikparadijs met koraal en mooi strand. De volgende morgen, na het aanschaffen van de snorkels, gingen ze op pad (Jan op de fiets en Alexis liftend) naar de plantjes, om daarna vanuit Adieb’s nursery door te liften naar Di Hamri, wat 1 kilometer verder was. Na wat extra klusjes in de nursery (het vervangen van het palmbladeren-dak en verplaatsen van een schutting, gingen ze in twee stappen liftend naar Di Hamri. Het eerste vervoersmiddel was een geblindeerd jeepje met daarin een gastje van 20, iraakse muziek op (= the best zeggen ze) en airco aan! Tot de haven koden we mee en daar werden we al snel opgepikt door een vrachtwagen met laadklep, waar al 5 anderen in zaten. Onderweg kwamen we Thomas de Tsjech tegen, die daarna omdraaide om ons te zeggen dat snorkelen onmogelijk was door de golven en of we hem wilden vergezellen tijdens zijn laatsete diner op het eiland. Oke, wij dus verder, werden gedropt op de asfaltweg en naar Di Hamri was het nog een kilometer of 3 à 4. Toe we daar aankwamen zaten de Duitsers van de Duikschool al voor hun tent op ons te wachten (niet toevallig; daar zitten ze de gehele dag, zonder klanten/werk, en ’s avonds gaan ze normaal gesproken naar Hadibuh om te eten en te slapen. Dus na een aantal thee, slap gezever en vooroordelen, was het ons al duidelijk geworden dat we met hen naar huis konden! Één van de Duitsers ging nog even een laatste duik maken voordat ie de volgende dag vroeg terugvloog naar Duitsland en na heel wat thee en mn koekjes vond ik het toch ok wel tijd worden om onze duikbrillen op te zetten, kort te testen (waren te klein en kwaiteit waardeloos..) en effe toch wat te zwemmen. Alexis ging ok wel een plons mee wagen. De ingang voor zwemmers, snorkelaars en duikers is op het strand gemerkt door een rij boeien, zodat het omliggende koraal wordt gespaard tijdens het betreden van de zee. Ik ging er als eerste in en na de lijn boeien van 10 meter ging ik een paar meter verder en was alles normaal. Ik zwom en liep een stuk over de ondergrond van rotsen, met mn badschoentjes uit Kroatië, terug naar Alexis op het strand die zn duikbril aan t testen was en vroeg of ie meeging. Hij dus mee de zee in, tot de boeien geen probleem, een paar meter erna ok nie, maar vanaf die twee meter begon me toch een stroming te werken richting zee! We merkten het meteen en zeiden dat we terug moesten gaan. Maar tijden het zwemmen van die 5 meter merkten we dat we maar amper vordering maakten. Alleen wanneer er een grotere golf kwam had je de kans om een meter te maken, maar met hetzelfde gemak werd je ook een meter teruggezogen. De 5 campinggasten onder de strandtentjes hadden toen nog niks door en omdat ik na 5 minuten op een rots kon gaan staan leek het wel goed te komen. Daar gleed ik dus weer vanaf, na wat hoge golven en slokken zeewater, sloot me weer aan bij Alexis en na een een halve minuut kon ik me aan een betere rots vastklampen. De mensen op het strand hadden het inmiddels ook door dat we het niet makkelijk hadden en waarschuwden de Duikschool-lui. Ik stond inmiddels met mn hand naar Alexis uitgestoken in de zee, maar wat had hij het moeilijk; toen ie er bijna was werd ie weer een meter teruggezogen en hoe zijn gezicht toen vertrok was echt eng; je kon hem zien denken, ik ga dood. Maar na 10 seconden kon ik hem eindelijk vastgrijpen, trok hem met al mn kracht die ik nog over had naar me toe (gleed daarbij uit met mn voeten, viel met mn knie op de onderliggende rots enverloor half mn schoen) en hij kon zich vastgrijpen aan een rots en verder naar de boeien in het water. Ik deed snel mn schoen goed aan en trok me via de boeien het water uit. Op het strand beseften we, terwijl we itgeput daar zaten, dat we echt geluk hadden gehad en het niet veel geschild had dat we verdronken waren. De andere lui vroegen ons hoe het ging, we zaten echt ondr de schrammen (vooral ik) van de rotsen, maar waren zo blij dat we weer op het vaste land waren! Maar waarom de anderen ons er niet voor gewaarschuwd hebben is me een raadsel, nadien hoorden we allerlei verhalen dat dit net de tijd is voor stromingen in de zee wanneer de zee wat ruwer is en afgelopen jaar zijn een duitser en een italiaanse verdronken een strand verder nadat zij in een stroming waren geraakt tijdens het zwemmen. Wij hadden nog geluk dat er mensen waren die ons konden zien. Een tip wanneer je het echt niet haalt; laat je meegaan met de stroming, blijf rustig en de stroming leidt je vanzelf naar een strand (verderop). Maar deze vind ik toch wat onbetrouwbaar... Maar belangrijker: vermijd dat je in zo’n sitatie terecht komt door, wanneer er golven zijn, de zee rustig meter na meter in te gaan, zodat je altijd nog makkelijk terug kunt zwemmen. En zorg dat er iemand aan de kant zit met flippers, dat schilt echt stukken! Ik hoop dat ik bij deze jullie genoeg heb gewaarschuwd, want dat iemand in een situatie tercht komt als deze wens ik niemand toe!
Verder konden we er daarna wel om lachen; mooie foto’s gemaakt van onze bloedende benen en armen en flink wat thee en koekjes(=energie) bijgetankt. Want een hoofdpijn dat ik daarna had! Maar na een douche werd da al wat beter.
Gisteren hebben we een kip aangeschaft voor op ons erf; 4 euro, na een hoop moeite voor de kinderen om een kip te vangen en nadat we hem gewiekt hebben aan één kant, hebben we hem los gelaten. Nu wachten op de eieren! Want die komen hier alleen vanaf het vasteland, hier worden ze opgegeten door ratten (wij hebben alleen muizen; het is het één of het ander heeft Jack me altijd gezegd) en onze zijn dus veilig, zolang we de kip binnenpoorts houden..
Toen Pedre (SCDP) en Hamout (Journalist van Jemen Times), onze nieuwe huisgenoten, naar de moskee gingen om te bidden, sloten we van binnenuit de deur niet en ging onze kip er al vandoor! Wij op kippenjacht, de hele buurt door, schreeuwend en rennend, maar uiteindelijk hadden we hem in een smal gangetje te pakken! Gisterenavond zag ik m ineens nie meer, kwamen kinderen, uit de buurt waar we m gekocht hadden, haar vanmorgen om 6 uur brengen en heeft Pedre hem vastgehouden en heb ik een touwtje gebonden aan beiden poten (schijnt te helpen volgens Pedre). Ben benieuwd of ie er nog is als ik terugkom van Kantoor...
’s Avonds koken we nu vaak in het guesthouse, Alexis helpt mee en de anderen genieten er ook wel s van. Bevalt goed, pasta, gisteren hadden we gebakken aardappelen, heerlijk!! Wel meestal nog met matig vlees uit blik of tonijn, maar iig geen rijst met botten, haha! Maar Alexis heb ik echt een goeie; hij zevert over alles, is een chaoot, beetje lui (heeft hier ook vakantie nu, dus is te begrijpen), maar is goed te sturen (haha (is ook nodig)) en je kan echt veel met en om m lachen, heerlijk! Verder gaat het leventje hier zn gangetje; komende week ga ik de bergen in voor drie dagen (is de planning, ahum..).
Verder wens ik iedereen veel succes met de juiste aanschaf van een kerstboom (Bouwmarkt Piet van de Wal of Straten 17, Oirschot of Wagenmaker 5, Middelbeers; genoeg keus, geen reden om te ontlopen en een echte ruikt echt en wat is mooier dan een beetje natuur in huis tijdens deze prachtige dagen?! (genoeg verkooppraat!)) Ook succes met het ontlopen van de zak van Sinterklaas, want sjonge jongens het is zo’n baas. En met dichten natuurlijk, wens ik jullie veel geluk! Verder wil ik het Kerstboom-rooi-team veel succes wensen; doe het rustig aan en Tim, tel je uren maar ruim, betaal je er maar al te graag voor! De rest ook letten op de ruggetjes hè!
Zo verder niks meer te melden, de verkiezingen zijn aardig gelopen hoorde ik en verders de groeten van deze landrot!

Groeten Jan, rots op het land/in de bergen!